marzec 2011 - grudzień 2015 r. - Fundacja Rozwoju Psychiatrii i Psychoterapii przy II Klinice Psychiatrycznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Warszawa, pod kierownictwem prof. dr hab. Andrzeja Kokoszki - Podyplomowa szkoła psychoterapii o orientacji poznawczo-behawioralnej z elementami terapii psychodynamicznej (1200 godz.) - Egzamin certyfikacyjny psychoterapeuty poznawczo-behawioralnego.
2009 - Ośrodek Bioenergetycznej Pracy z Ciałem „Podstawowe zasady Analizy Bioenergetycznej” (24 godz.) - Koszalin.
wrzesień 2000 - grudzień 2003 r. Polski Instytut Psychoterapii Krótkoterminowej (obecnie Polski Instytut Psychoterapii Integratywnej) - 3-letnie szkolenie z zakresu psychoterapii krótkoterminowej (600 godz.), Kraków.
2003 - Polski Instytut Ericksonowski „Planowanie procesu psychoterapii” Brent Geary (USA) - Łódź.
2001 - certyfikat Polskiego Instytutu Psychoterapii Krótkoterminowej (PIPK) „Diagnoza kliniczna DSM-IV” (40 godz.) , Kraków.
2000 - PIPK „Psychoterapia krótkoterminowa podejście integrujące” (60 godz.) - Kraków.
marzec 1999 - marzec 2000 r. - szkolenie m.in.coaching, Szkoła Trenerów Biznesu - (200 godz.).
luty 1998 - maj 1998 r. - dr Michał Stasiakiewicz- szkolenie z zakresu interpretacji testu Plam Atramentowych Rorschacha (wg systemu interpretacji Exner’a), Poznań.
październik 1994 - czerwiec 1999 r. - Wydział Nauk Społecznych, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu - mgr psychologii.
październik1993 - czerwiec 1998 r. - Wydział Nauk Społecznych, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu - mgr filozofii.
Rekomendacja trenera warsztatu Polskiego Towarzystwa Psychologicznego Od stycznia 2002 r.
Kluczowymi elementami wykształcenia psychoterapeuty oprócz teoretycznej wiedzy oraz praktyki zawodowej są:
superwizja - jest to forma konsultowania pracy terapeutycznej z superwizorem, czyli znacząco doświadczonym j psychoterapeutą. Celem superwizji jest zapewnienie skuteczności i jakości prowadzonych procesów terapeutycznych przez dyskusję np.: o etycznych i praktycznych kwestiach, które występują w trakcie psychoterapii. Superwizja ma na celu pomoc w lepszym zrozumieniu pacjenta i umożliwia spojrzenie na podejmowaną działalność w relacjach terapeutycznych z innego punktu widzenia, bardzo obiektywnego.
treningowa psychoterapia - jest to własne doświadczenie psychoterapeutycznego procesu, celem którego jest szerzenie świadomości w kwestii osobistych schematów i przekonań mających wpływ na przebieg realizowanej psychoterapii i funkcjonowanie interpersonalne. Za pomocą terapii treningowej psychoterapeuta jest bardziej świadomy reakcji własnych i emocji oraz wzorców myślenia w kontaktach z pacjentami, co wpływa pozytywnie na skuteczność terapii. Terapia prowadzona w ramach treningu własnego umożliwia psychoterapeucie lepsze poznanie siebie i odkrywanie własnych zasobów, do czego zachęca również osoby w trakcie terapii.
Do tej pory w celu rozwoju zawodowego odbyłam ponad 600 godzin psychoterapii treningowej, treningu własnego oraz superwizji:
analiza grupowa - 150 godz.
psychoterapia grupowa z wykorzystaniem np.: psychodramy - 280 godz.
samopoznanie, praca własna i pozostałe formy: ok. 250 godz.
krótkoterminowa indywidualna psychoterapia psychodynamiczna.
Własną pracę terapeutyczną poddaje ciągłej superwizji u rekomendowanych superwizorów przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne, Polskie Towarzystwo Psychologiczne, Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczo-Behawioralnej.
kwiecień 2015 r. - obecnie - Paphos, Cypr - Prywatna praktyka psychoterapeutyczna,
marzec 2010 - marzec 2016r. - Warszawa - psychoterapeuta. Centrum Zdrowia Psychicznego (obecne Centrum Zdrowia i Psychoterapii),
marzec 2006 - marzec 2015 r. - Warszawa - Prywatna praktyka psychoterapeutyczna.
styczeń 2002 - czerwiec 2009 r. - prowadzenie szkoleń z zakresu miękkich umiejętności psychologicznych dla następujących grup zawodowych: pielęgniarek (Centrum Zdrowia Dziecka), lekarzy (Akademia Medyczna w Warszawie), , nauczycieli (Mazowieckie Samorządowe Centrum Doskonalenia Nauczycieli), asystentów niepełnosprawnych osób.
październik 2002 - czerwiec 2009 r. - prowadzenie zajęć dydaktycznych dla studentów z zakresu psychologii klinicznej, Akademia Pedagogiki Specjalnej.
kwiecień 2007 - marzec 2010 r. - Warszawa - Marki oraz Fundacja Pomocy Dzieciom i Młodzieży, Fundacja Pomocna Ręka, „Hej Koniku” Warszawa - psycholog:
- prowadzenie grupy wsparcia dla osób niepełnosprawnych i ich rodzin,
- prowadzenie superwizji pracy dla asystentów osób niepełnosprawnych,
- prowadzenie indywidualnych konsultacji psychologicznych oraz grup wsparcia dla osób niepełnosprawnych oraz ich rodzin.
kwiecień 2004 -czerwiec 2006 r. - Warszawa-Bemowo - psycholog/konsultant, Środowiskowy Dom Samopomocy,
styczeń 2003 - maj 2005 r. - Warszawa - psycholog, Stowarzyszenie Aslan:
- prowadzenie grupowej psychoterapii i indywidualnej terapii dla młodzieży w trybie ambulatoryjnym i podczas terapeutycznych obozów.
- prowadzenie indywidualnych konsultacji psychologicznych dla młodzieży,
styczeń 2002 - styczeń 2010 r. - Warszawa - trener, Towarzystwo Rozwijania Aktywności Dzieci i Młodzieży „Szansa”:
- prowadzenie szkoleń i warsztatów dla nauczycieli, treningów interpersonalnych.
2002 r. - Warszawa – trener, Towarzystwo Przyjaciół Dzieci - Krajowy Ośrodek Adopcyjny,
Współtwórca projektu szkoleń dla dyrektorów Rodzinnych Domów Dziecka, „Zawód Rodzic”.
maj 2000 - styczeń 2002 r. Warszawa - trener, Firma Szkoleniowa „Grupa Trop”
- prowadzenie szkoleń dla menedżerów oraz pracowników banków, firm reklamowych z zakresu miękkich umiejętności psychologicznych.
Publikacje:
Terapia pozanwczo-behawioralna bólu w przebiegu choroby nowotworowej - podejście spersonalizowane. Renata Machowska, Bożena Marciniak. Psychoonkologia 2016; 20 (3); 142-153
DOI: https://doi.org/10.5114/pson.2016.64966
W pracy własnej stosuje się do zasad zawartych w następujących dokumentach:
Kodeks Etyczno-Zawodowy Psychologa - dokument Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, który zawiera takie zasady jak:
Naczelną wartością jest dobro drugiego człowieka dla psychologa.
Psycholog wykonując czynności zawodowe powinien zawsze dążyć do tego, aby kontakt z nim stał się pomocny dla grup osób i drugiego człowieka.
Psycholog zobowiązany jest do przestrzegania tajemnicy zawodowej.
Psycholog posiada świadomość odpowiedzialności szczególnej będącej wynikiem specyfiki wykonywanego zawodu.
Psycholog ma obowiązek stałego rozwoju zawodowego i dążenia do ciągłego rozwoju osobistego.
Kodeks Etyczny Terapeuty Poznawczo-Behawioralnego - dokument Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczo-Behawioralnej, który zawiera takie zasady jak:
Obowiązkiem terapeuty poznawczo-behawioralnego jest posiadanie i ciągłe doskonalenie zawodowych kwalifikacji, w celu uczciwie i poprawnie wykonanych założeń pracy własnej.
Psychoterapeuta poznawczo-behawioralny korzystać w swojej pracy własnej powinien z najnowszej wiedzy z obszaru leczenia zaburzeń psychicznych i psychopatologii, uwzględniając szczególnie założenia psychoterapii poznawczo-behawioralnej.
Psychoterapeuta poznawczo-behawioralny jest zobligowany do rzetelnej informacji na temat stanu zdrowia pacjenta, sposobów i celu leczenia oraz możliwych metod leczenia.
Psychoterapeuta poznawczo-behawioralny może skorzystać z możliwości odmówienia świadczenia pomocy za zgodą pacjenta, jeżeli:
problem z którym zgłasza się pacjent zasługuje na leczenie prowadzone przez specjalistę o innych kwalifikacjach,
poglądy etyczne i religijne psychoterapeuty, czy też problemy osobiste utrudniają i wpływają na przebieg oraz efekty prowadzonej psychoterapii,
system wartości wyznawany przez psychoterapeutę jest niezgodny w sposób rażący z systemem wartości pacjenta, a także zachodzi obawa, że będzie to miało negatywny wpływ na proces psychoterapii.
Pacjent w każdej powyższej sytuacji ma prawo uzyskać informację lub zostać przekierowany do osoby, która w opinii psychoterapeuty będzie mogła efektywnie mu pomóc.
Psychoterapeuta poznawczo-behawioralny jest zobligowany do tajemnicy zawodowej wszelkich informacji otrzymanych w toku psychoterapii od pacjenta. Przede wszystkim nie może bez zgody pacjenta ujawnić osobom trzecim takich informacji jak:
faktu pozostawania w terapii pacjenta,
treści i przebiegu procesu terapeutycznego,
informacji o stanie psychicznym pacjenta,
danych o postępach i rokowaniu leczenia.
Powyższe założenia dotyczą tak samo pacjentów niepełnoletnich. Mimo to psychoterapeuta poznawczo-behawioralny powinien rozpatrzyć każdorazowo, na ile przekazanie pewnych informacji dotyczących przebiegu terapii (zaleceń czy wniosków) rodzicom czy opiekunow dziecka może posłużyć dobru pacjenta. Wymagane jest natychmiastowe poinformowanie opiekunów prawnych dziecka o objęciu go wsparciem terapeutycznym.
Możliwość uchylenia tajemnicy zawodowej jest dopuszczalne jedynie w przypadkach ochrony dobra wyższego czyli jeżeli istnieje domniemanie niebezpieczeństwo zagrożenia życia i zdrowia pacjenta oraz osób trzecich. Tajemnica w tym przypadku może zostać uchylona w stosunku do instytucji lub osób do tego właściwych.
Poddawanie procesowi superwizji problemu pacjenta winno odbywać się w formie uniemożliwiającej identyfikację pacjenta.