Odpowiadając na pytanie, czym jest autyzm, możemy zaznaczyć, że jest to jedno z występujących zaburzeń rozwojowych o podłożu neurologicznym. Pomimo wielu badań w tym obszarze przyczyny powstawania autyzmu nie są w dalszym ciągu szczegółowo poznane. Jako przyczyny zaburzenia autyzm wiąże się z nieprawidłowym działaniem mózgu, a dokładniej z zaburzeniami neurologicznymi w budowie niektórych struktur mózgu. Na ten moment spektrum zaburzeń autyzmu nie jest całkowicie uleczalne, jednak odpowiednie działania terapeutyczne pozwalają łagodzić jego skutki, a dzieci czy dorośli z autyzmem mogą normalnie żyć i funkcjonować.
Definicja pojęcia autyzm w terminologii psychologicznej wchodzi w skład tzw. zaburzeń ze spektrum autyzmu. Pojęcie spektrum oznacza tutaj różnice w tym, jak prezentują się określone objawy oraz w tym, jaki jest poziom ich nasilenia. Zaburzenia ze spektrum autyzmu, czyli ASD – autism syndrome disorder, nazywane są także zaburzeniami autystycznymi. W przypadku autyzmu różne zaburzenia rozwojowe mogą przyjmować podobną postać, co jest mylące. Jednak o tym, czym jest autyzm, dowiecie się dokładniej z dalszej części tego artykułu.
Jako jedne z czynników dotyczących przyczyn autyzmu wymienia się dziedziczność, mutacje w obrębie genów, niską masę urodzeniową dziecka czy niedotlenienie podczas urodzenia. Ryzyko wystąpienia autyzmu wiąże się również z wiekiem rodziców dzieci. Jak podają statystyki, autyzm i lekki autyzm występuje znacznie częściej u chłopców niż u dziewczynek.
Charakterystyczną cechą autyzmu czy zaburzeń spektrum autyzmu uznaje się nieprawidłowy poziom neuroprzekaźników, m.in. takich jak serotonina. Dodatkowo u osób z autyzmem obserwuje się również zaburzenia komunikacji i umiejętności społecznych, takich jak niechęć do nawiązywania kontaktu z innymi, inny poziom rozwoju funkcji poznawczych i motorycznych czy też inne postrzeganie świata. Dziecko ma problemy na poziomie interakcji społecznych, a zachowanie to przejawia się w tendencji do przebywania w samotności, schematycznym odbieraniu otoczenia i pewnej rytualizacji w zachowaniu.
W przypadku spektrum autyzmu powtarzają się pewne schematyczne zachowanie dziecka z autyzmem. Sytuacje nowe i nieprzewidywalne zaburzają jego zbudowaną harmonię i mogą powodować wybuchy agresji skierowane przeciwko sobie czy innym. Wtedy podstawowym problemem, jaki się pojawia, jest to, jak uspokoić dziecko z autyzmem.
Na etapie przedszkola czy szkoły u niektórych dzieci autyzm może powodować problemy w nauce, które mogą być w niektórych przypadkach spowodowane upośledzeniem umysłowym związanym z nieprawidłowym rozwojem tzw. czynnościowej kory mózgu.
Istnieje jednak odmiana autyzmu - autyzm wysokofunkcjonujący, który charakteryzuje się mniejszym spektrum zaburzeń. W przypadku autyzmu wysokofunkcjonującego objawami widocznymi na etapie nauki jest ponadprzeciętna inteligencja. Takie dzieci charakteryzują się wysokim poziomem rozwoju mowy, doskonałą pamięcią, jednak miewają zaburzenia komunikacji emocji oraz nie potrafią myśleć abstrakcyjnie.
Istnieje jednak odmiana autyzmu, autyzm wysokofunkcjonujący, który charakteryzuje się mniejszym spektrum zaburzeń. W przypadku autyzmu wysokofunkcjonującego, objawem widocznym na etapie nauki jest ponadprzeciętna inteligencja. Takie dzieci charakteryzują się wysokim poziomem rozwoju mowy, doskonałą pamięcią, jednak miewają zaburzenia komunikacji emocji oraz nie potrafią myśleć abstrakcyjnie.
Należy przy tym pamiętać o odpowiednim nazewnictwie podczas stosowania wypowiedzi dotyczących autyzmu. Nie powinniśmy osób dotkniętych autyzmem nazywać mianem „autystycznych dzieci” czy też „dzieci chorych na autyzm”. Warto wiedzieć, że dziecko ma autyzm, ale nie choruje, nie odczuwa bólu czy cierpienia. Osoby z autyzmem nie są szalone czy nienormalne. Są po prostu inne niż my i inaczej się zachowują. Często odznaczają się wieloma uzdolnieniami czy nieprzeciętną inteligencją, co uznawane jest za zalety autyzmu.
W najnowszej klasyfikacji chorób i dolegliwości zdrowotnych ICD-11 wprowadzono istotne zmiany dotyczące autyzmu. Wszystkie wcześniejsze odmiany autyzmu zaliczono do jednej kategorii diagnostycznej zaburzeń spektrum autyzmu. Zaburzenia ze spektrum autyzmu obejmują więc odmiany autyzmu, które wcześniej traktowane były jako odrębne jednostki kliniczne. Zaliczamy do nich:
Rodzaje autyzmu różnią się między sobą przebiegiem występowania, nasileniem objawów, które przekładają się na funkcjonowanie dziecka głównie w obszarze społecznym.
Jest to rodzaj zaburzeń autystycznych, który objawia się późnym rozwojem mowy, większym zainteresowaniem przedmiotami niż osobami, w tym również rodzicami oraz unikaniem wzroku i patrzenia w oczy.
Objawy autyzmu u dzieci najczęściej diagnozowane są wśród chłopców, jednak autyzm u dziewczynek również występuje. Jeśli chodzi o autyzm u dziewczynki, do najczęstszych objawów zaliczają się takie symptomy jak:
Autyzm u kobiet może w dorosłym życiu powodować problemy z uwagą i koncentracją, a także z funkcjonowaniem w grupie czy nawiązywaniem bliskich relacji, w tym również miłosnych.
Rozpoznanie autyzmu ma miejsce najczęściej we wczesnym dzieciństwie, dlatego też wchodzi w skład zaburzeń rozwojowych u dzieci. Niemniej jednak przykłady występowania autyzmu obserwuje się również u dorosłych. Zaburzenia ze spektrum autyzmu nie są całkowicie wyleczalne, dlatego też normalnym wydaje się wystąpienie spektrum autyzmu u osób dorosłych. Występują również przypadki, gdzie rozpoznanie autyzmu ma miejsce dopiero w wieku dorosłym, a osoba nim dotknięta całe życie czuła się inna niż wszyscy i nie rozumiała, dlaczego.
Objawy autyzmu u dorosłych mogą się rozmaicie przejawiać i przyjmować różne nasilenie. W niektórych przypadkach objawy autyzmu u dorosłych nie są jednoznaczne do zaobserwowania. Jako symptomy wskazujące na autyzm u dorosłych wymienia się:
Temat przyczyn autyzmu dalej jest przedmiotem wielu badań. Nie sposób na ten moment wskazać jednej konkretnej przyczyny rozwoju autyzmu. Jako powody autyzmu wymienia się szereg czynników mogących być determinantem wystąpienia autyzmu u danego dziecka. Jeśli zastanawiasz się, czy autyzm jest dziedziczny, to niestety odpowiedź brzmi tak. Dlatego też, jeżeli występuje u Ciebie w rodzinie autyzm, ryzyko wystąpienia autyzmu u Twojego dziecka wzrasta.
Dziedziczenie tego zaburzenia związane jest z genami otrzymywanymi przez ojców, jednak mechanizm ten nie jest w dalszym ciągu poznany. Jako przyczyny rozwoju autyzmu możemy wymienić:
Jak podaje klasyfikacja Zaburzeń i problemów psychicznych DSM-5, aby postawić diagnozę zaburzeń spektrum autyzmu, konieczne jest występowanie klinicznych objawów autyzmu we wczesnym okresie życia dziecka, natomiast co ważne brak tych objawów na późniejszym etapie życia wcale nie wyklucza ASD. Jak pokazuje wiele badań, pierwsze objawy autyzmu pojawiają się dosyć wcześnie, a diagnoza autyzmu możliwa jest już pomiędzy 6 a 12 miesiącem życia dziecka.
Autyzm u niemowlaka można zauważyć już w 6 miesiącu życia, gdzie jako objawy autyzmu u niemowląt obserwuje się nawiązywanie kontaktu wzrokowego z opiekunem czy uśmiech w relacjach społecznych, jednak z czasem ich występowanie maleje.
Wiele rodziców dzieci autystycznych zastanawia się jak rozpoznać autyzm, jakie zachowania wykluczają autyzm, jednak właściwe diagnozowanie autyzmu należy zostawić specjalistom, ponieważ jest to proces wielowymiarowej diagnozy.
W okresie drugiego półrocza życia jako objawy autyzmu rodzice zauważają m.in.:
Dodatkowo mogą pojawiać się również inne niespecyficzne symptomy, gdzie u dziecka objawem autyzmu mogą być takie dolegliwości jak problemy ze snem oraz zaburzenia apetytu i łaknienia. W przypadku zaburzeń autystycznych często wymienia się tzw. autyzm wczesnodziecięcy, który diagnozowany jest w okresie trzeciego roku życia dziecka. Wśród wczesnych objawów autyzmu wymieniamy m.in.:
Objawami autyzmu jest nieumiejętność do nawiązywania relacji z rówieśnikami i brania udziału w zabawie grupowej. U dzieci z autyzmem zaburzenia komunikacji spowodowane są w dużej mierze postrzeganiem otoczenia jako wrogie i niebezpieczne, a także tym, że dziecko ma problemy z odczytywaniem reakcji innych.
Wiele osób zastanawia się, jaka jest różnica między autyzmem a Zespołem Aspergera. Można powiedzieć, że zespół Aspergera jest lżejszą odmianą autyzmu, gdzie objawy autyzmu u dzieci znacząco mogą wpływać na jego funkcjonowanie i obniżać jakość życia. Natomiast Zespół Aspergera charakteryzuje się wysoką inteligencją, umiejętnością abstrakcyjnego i logicznego myślenia. Jeśli chodzi o lekki autyzm, objawy mogą pojawiać się na przestrzeni społecznej. Dziecko ma problemy w sferze emocjonalnej, nie umie odczytywać i nazywać emocji, charakteryzuje je pewna nieadekwatność w zachowaniu. Może również w niektórych sytuacjach się blokować i zamykać w sobie, najczęściej z powodu lęku. Dzieci z zespołem Aspergera nie wykazują również zaburzeń rozwoju mowy czy cech zaburzenia rozwoju intelektualnego.
Zbyt późna diagnoza zaburzeń ze spektrum autyzmu spowodowana jest często niedostateczną wiedzą lekarzy oraz brakiem odpowiedniego przeszkolenia w zakresie stawiania diagnozy. Postawienie diagnozy autyzmu u dziecka przed osiągnięciem 3. roku życia jest utrudniona o tyle, że występujące objawy mogą wskazywać również na inne zaburzenia rozwoju dziecka wynikające z upośledzenia umysłowego. Tymczasem wczesne postawienie prawidłowej diagnozy jest kluczowe w przypadku wdrożenia odpowiedniej terapii.
Kryteria diagnostyczne autyzmu opierają się zazwyczaj na podstawie charakterystycznego obrazu klinicznego, ustrukturyzowanego wywiadu, a czasem również w celu wykluczenia występowania innych chorób czy zaburzeń także na podstawie badań obrazowych, biochemicznych czy genetycznych.
W postępowaniu diagnostycznym w kierunku zaburzeń ze spektrum autyzmu stosuje się interaktywne, wystandaryzowane kwestionariusze jako test autyzmu tzw. złotego standardu np. ADOS-2 Autism Diagnostic Observation Schedule. Jeśli chodzi o autyzm u dorosłych, test ten również sprawdzi się jako metoda diagnozy.
Testy psychologiczne na autyzm przeprowadzane są jedynie przez specjalistów, dlatego nie są dostępne w internecie.
Terapia autyzmu powinna zostać wprowadzona jak najwcześniej, czyli najlepiej pomiędzy 2., a 4. rokiem życia dziecka, ponieważ właśnie w tym okresie rozwojowym występuje największa plastyczność mózgu. Wczesna terapia dzieci z autyzmem, która dodatkowo będzie indywidualnie dostosowana do potrzeb dziecka, może pomóc w lepszym rozwoju mowy, funkcji poznawczych, a także występowaniu adaptacyjnych zachowań wpływających korzystnie na dalszy rozwój i lepsze funkcjonowanie społeczne.
Obserwacja, jak bawi się dziecko z autyzmem, pozwoli dostosować konkretne zabawy dla dziecka z autyzmem, a tym samym umożliwi wejście do jego zamkniętego świata i zbudowanie przyjaznej, bezpiecznej atmosfery. Terapeuta autyzmu w dużej mierze powinien pokazać dziecku, że świat nie jest złym i zagrażającym miejscem i że doznania z niego płynące mogą być dobre i przyjemne.
Leczenie autyzmu skupia się na pracy nad kierowaniem uwagi, co przekłada się na rozwój kompetencji językowych, a także nauce dziecka symbolicznej zabawy, która pozwoli na zdobycie ważnych umiejętności społecznych. Przede wszystkim wczesna terapia w zaburzeniach ze spektrum autyzmu pozwala zapobiec narastaniu kaskady trudności i przekłada się na lepszą jakość życia u osób dorosłych z diagnozą autyzmu.
Jako najpopularniejsze metody terapii autyzmu stosowane w przypadku zaburzeń ze spektrum autyzmu występuje:
Jak podają amerykańskie badania z 2014 roku, u osób w wieku 8 lat diagnozuje się autyzm u 1 na 54 dzieci. W Europie zaburzenia ze spektrum autyzmu dotykają około 1% populacji.
Definicja tego pojęcia mówi, że choć autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, to obecnie uznawany jest już za chorobę cywilizacyjną. Według ONZ autyzm należy do jednego z najważniejszych globalnych problemów zdrowotnych zaraz obok cukrzycy, nowotworów czy AIDS.
Co roku 2 kwietnia obchodzony jest na całym świecie Dzień Świadomości Autyzmu, który ma na celu zwiększenie wiedzy i świadomości na temat tego zaburzenia. W ramach tego dnia prowadzonych jest wiele inicjatyw związanych z zaprzestaniem stygmatyzacji dzieci i osób z autyzmem, a także solidaryzowanie się ze wszystkimi, którzy posiadają zaburzenia ze spektrum autyzmu. Symbolem jest tutaj niebieski motyl, który równie często jest określeniem osób z diagnozą autyzmu przez nazywanie ich niebieskimi motylami. W wielu miastach wtedy na znak solidarności oświetla się budynki na kolor niebieski czy nosi różne niebieskie przedmioty.
Psycholog online w MyWayClinic to szybki sposób na konsultacje ze specjalistami. Prowadzimy terapię dopasowaną do potrzeb każdego pacjenta. Jest to. mi.in.:
Literatura
Cieszyńska J., Wczesna diagnoza i terapia zaburzeń autystycznych, Omega Stage Systems, Kraków, 2010.
Grandin, T., Panek, R., Mózg autystyczny, Copernicus Center Press, 2018.
Podręcznik DSM-5 Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego
Pierwsze objawy autyzmu mogą być widoczne u niemowląt, najczęściej dotyczą kontaktu i relacji z innymi osobami. Dziecko z zaburzeniami ze spektrum autyzmu nie nawiązuje kontaktu wzrokowego z matką czy też innymi osobami, nie reaguje na próby nawiązania z nim kontaktu, nie interesuje się osobami pojawiającymi się w jego otoczeniu.
W miarę rozwoju społecznego dziecko z autyzmem staje się wycofane, izoluje się od rówieśników, wybierając przy tym samotną zabawę i nie dopuszczając do siebie nikogo. Dzieci z autyzmem mogą mieć problem z regulowaniem swoich emocji dlatego też często zdarzają się im wybuchy płaczu, histerii, paniki czy złości. Wykazują również nadwrażliwość na wiele silnych bodźców i nie lubią zmian.
Zaburzenia integracji sensorycznej są jedną z nieprawidłowości jakie pojawiają się w przebiegu autyzmu. Dzieci z autyzmem mają problem w przetwarzaniu bodźców docierających z zewnątrz przez kanały zmysłowe takie jak wzrok, słuch, węch, smak, dotyk czy równowaga. Dziecko z autyzmem źle znosi hałas, nie lubi tłumów ani niespodziewanego dotyku, często drażnią go ubrania i ich struktura, ma problem z jedzeniem wielu potraw ze względu na zbyt silne pobudzanie receptorów smakowych.
Może również wykazywać problemy z równowagą - często się przewraca czy nieumyślnie wchodzi w przedmioty. Z reguły dziecko z autyzmem odczuwa zbyt dużą liczbę bodźców i są one dla niego intensywne, dlatego też stara się ich unikać.
Chociaż zaburzenia integracji sensorycznej występują w autyzmie, to dotyczą także dzieci bez autyzmu. Wtedy dziecko może zachowywać się wręcz odwrotnie - być silnie pobudzone, ruchliwe, głośne i wykonujące silne niekontrolowane ruchy, przez co w ten sposób radzi sobie z przetwarzaniem bodźców zmysłowych.
Istnieje szereg zachowań, dzięki którym możliwe jest rozpoznanie autyzmu u dziecka, wymienia się również zachowania, które są jego przeciwieństwem. Autyzm wykluczać może takie zachowanie jak chęć zabawy, inicjowanie kontaktu, potrzeba wielu bodźców, nawiązywanie kontaktu z rówieśnikami czy też ze starszymi; kreatywność podczas zabawy - przykładowo używanie różnych przedmiotów, nadając im znaczenia i wykorzystując do zabawy, ciekawość świata.
Autyzm może wykluczać spontaniczne nawiązywanie kontaktu z dorosłym, opiekunem czy innymi dziećmi, umiejętność odzwierciedlania stanów i emocji innych osób, nawiązywanie kontaktu wzrokowego, zainteresowane innymi osobami w swoim otoczeniu, wykazywanie empatii, a wraz z rozwojem rozumienie emocji swoich i innych.
Rozwój emocjonalny i intelektualny dziecka jest procesem ciągłym, z upływem czasu dziecko zaczyna coraz więcej mówić i rozumieć, widać postępy w jego poznawaniu i eksplorowaniu świata. Dziecko uczy się nowych rzeczy, jest chętne do stopniowego wprowadzania zmian w jego życiu, nie reaguje lękowo na obecność obcych osób czy zmianę otoczenia. Podczas zabawy czy zwykłego spędzania czasu widać, że dziecko po pewnym czasie wykonywania czynności szuka nowego bodźca czy zmiany.
Warto podkreślić, że wymienione zachowania mogą wykluczać autyzm ale trzeba wziąć pod uwagę, że to spektrum więc w niektórych przypadkach również autyści będą przejawiać te cechy, dlatego kluczowa jest specjalistyczna diagnoza psychologiczna.
W chwili gdy dziecko doznaje ataku niekontrolowanych emocji takich jak złość czy lęk, warto przede wszystkim okazać mu zrozumienie i cierpliwość, spokojnie, delikatnie starać się go przytulić i wyciszyć mówiąc łagodnym tonem.
Bliskość cielesna zwłaszcza osoby znajomej jest bardzo ważna. Natomiast należy pamiętać, że dzieci autystyczne najlepiej czują się w swoim miejscu oraz lubią znajome, przewidywalne życie. Warto zadbać by w chwili ataku złości czy paniki zapewnić im znajomy komfort psychiczny.
Należy również starać się ograniczyć dopływ drażniących bodźców np. miejskiego hałasu, tłumu, krzyków czy głośnej muzyki.
Dzieci z autyzmem uwielbiają przewidywalność i schematyczność, dlatego najlepiej czują się w swoim znajomym otoczeniu, w którym nie występują nagłe zmiany. Dziecko z autyzmem potrafi długo bawić się w spokoju, bez potrzeby zmiany, ruchliwości i nowych bodźców.
Najczęściej dziecko z autyzmem jest spokojnie, wyciszone i wycofane. Niechętnie bawi się z innymi dziećmi czy z dorosłymi, często nie reaguje na próby zachęty do wspólnej zabawy. Lubi bawić się w sposób schematyczny i poukładany, może układać zabawki w charakterystyczny sposób jedna obok drugiej.
Co ważne dzieci z autyzmem nie umieją nadawać przedmiotom znaczeń i wykorzystują je schematycznie.
Dzieci z autyzmem przede wszystkim boją się nagłej zmiany w swoim uporządkowanym świecie - nie lubią być zaskakiwane, a także nie lubią gdy zmienia się ich harmonijny plan dnia.
Dzieci z autyzmem odczuwają lęk silniej niż inne dzieci z uwagi na swoją wzmożoną wrażliwość na bodźce. Dlatego też mogą bać się wszystkiego co dla nich zbyt głośne, zbyt przytłaczające, całkiem nowe oraz naruszające ich własny świat.
Przed rozpoczęciem terapii w pierwszej kolejności potrzebna jest trafna diagnoza specjalisty potwierdzająca, że u dziecka występują zaburzenia ze spektrum autyzmu, bowiem mogą być one mylone z innymi zaburzeniami.
Warto wybrać psychologa dziecięcego, który specjalizuje się w całościowych zaburzeniach rozwoju, w tym właśnie w zaburzeniach autystycznych.
Z racji tego, że dzieci z autyzmem mają dosyć spore problemy z komunikacją ważne jest, by nauczyć się sposobu w który będziemy mogli dotrzeć do malucha i nawiązać z nim kontakt. Dzięki temu wytyczymy drogę w kierunku kolejnych obszarów terapii, która pozwoli pracować z emocjami dziecka oraz otwieraniem go na świat.