Therapy in English 
Agorafobia
W domu najbezpieczniej, to hasło przewodnie większości osób cierpiących
z powodu zaburzenie lękowego zwanego agorafobią.
Termin agorafobia wywodzi się od greckiej nazwy agora, czyli rynek, miejsce zgromadzeń ludzi.
Osoby cierpiące na to zaburzenie obawiają się przebywania na otwartych przestrzeniach (centra handlowe, mosty) lub przebywania w zamkniętych pomieszczeniach, zatłoczonych miejscach, takich jak sklepy, kino czy koncerty. Utrudnione może być korzystanie z komunikacji oraz stanie w kolejce czy korku. Zazwyczaj osoby z tego rodzaju lękiem obawiają się także samotnego przebywania poza domem. Obawy dotyczą wystąpienia objawów paniki, lęku czy innych zawstydzających objawów, takich jak nietrzymanie moczu, a także, u osób starszych, obawy przed upadkiem.
Ważnym mechanizmem leczenia jest tzw. habituacja, czyli zjawisko polegające na pewnego rodzaju przyzwyczajaniu się do lęku, która z czasem zmniejsza swoje natężenie w wyniku ekspozycji na te sytuacje. Pacjent konfrontuje się z kolejnymi sytuacjami wzbudzającymi lęk, zaczynając od tych, które powodują najmniejszy dyskomfort . Wszystko odbywa się w zgodzie z potrzebami i możliwościami osoby doświadczającej lęku. Ważnym kryterium rozpoznania agorafobii jest czas trwania - w tym wypadku jest to minimum sześć miesięcy.
Początkowo unikanie może dotyczyć tylko kilku sytuacji, na ogół jednak zaczyna obejmować również te, które początkowo nie wzbudzały niepokoju czy lęku.
"W bardzo ciężkich przypadkach agorafobia może prowadzić do uwięzienia w domu, a poprzez to - do istotnego cierpienia i trudności w funkcjonowaniu w sferze społecznej i zawodowej"
Terapia agorafobii w podejściu poznawczo-behawioralnym składa się z dwóch równie istotnych elementów. Z jednej strony rozpoznajemy obawy, tzw. automatyczne myśli, które powodują strach przed pewnymi sytuacjami. Ta część pracy, zwana jest terapią poznawczą. Z drugiej strony pracujemy nad zmianą zachowania poprzez ekspozycję, zgodnie z tym co zostało wyżej opisane. W przypadku dużego nasilenia objawów włączone zostaje leczenie farmakologiczne.
Agorafobia bywa konsekwencją zaburzenia panicznego, są jednak osoby, które nie doświadczają ataków paniki, dlatego też można oba zaburzenia traktować, jako dwie odrębne trudności.
Literatura
Adamczyk, K., Adamczyk, D., Wójcik, R., Fałkowska, U., & Soroka, E. (2018). Rzadkie fobie specyficzne—rodzaje i leczenie. Varia Medica, 2(5), 423-429.
Pałczyński, J. (2005). Agorafobia.
Agorafobia - leczenie i psychoterapia
.jpg)
Agorafobia - warto to wiedzieć
Jak radzić sobie z agorafobią?
Aby poradzić sobie z agorafobią najlepiej jest w pierwszej kolejności skonsultować się z psychologiem czy psychoterapeutą, który dobierze odpowiedni proces terapeutyczny adekwatnie do potrzeb i problemu.
Jedną z najskuteczniejszych form psychoterapii w leczeniu agorafobii jest terapia poznawczo-behawioralna, której założeniem jest zmiana schematów myślowych i postrzeganej sytuacji, w której odczuwamy lęk.
Dodatkowo terapia ta skupia się na wprowadzeniu metod i technik opanowywania lęku oraz powolnej konfrontacji z sytuacjami lękowymi w celu ich oswajania.
Jak samemu pokonać agorafobię?
Agorafobia jest zaburzeniem psychicznym, którego nie ma możliwości w pełni samemu pokonać, gdyż wymaga odpowiedniego wsparcia i leczenia.
Kluczowe jest podjęcie terapii, która pozwala uporać się z nieprzyjemnymi dolegliwościami i znacząco obniża poziom lęku. Wsparcie psychologa, a także bliskich będzie bardzo ważne w procesie leczenia i może być niezmiernie pomocne w odzyskaniu równowagi psychicznej.
Jak leczyć agorafobię?
Agorafobia jako jedna z fobii, a tym samym zaburzenie lękowe wymaga specjalistycznego leczenia. Najskuteczniejszą metodą leczenia agorafobii jest psychoterapia, która pozwala zmierzyć się z lękiem.
Psychoterapia obniża poziom lęku i napięcia, który może również towarzyszyć innym rodzajom zaburzeń lękowych np. jako lęk uogólniony, lęk napadowy czy fobie specyficzne.
